Zo zal het misschien altijd wel blijven gaan…

Veertig jaar verschil was er tussen ons, zij was vijfenzestig jaar en ik vijfentwintig. Ik vond het heel bijzonder dat ik in korte tijd zo´n sterke band met een onbekend persoon kon opbouwen, zeker gezien het leeftijdsverschil. Ik vond het vooral bijzonder dat zij zich zo openstelde. Ze had duidelijk behoefte aan een luisterend oor en voelde zich blijkbaar op haar gemak bij mij. Haar ervaring met die andere vrouw, is mij altijd bijgebleven en heeft mijn ogen geopend.

Je hoeft niet met iedereen vrienden te zijn. Je kunt niet iedereen leuk vinden en niet iedereen zal jou leuk vinden. Dat is oké. Als je maar wel aardig blijft, met respect voor elkaar.¨

Ze barstte in tranen bij me uit

Deze dame van 65 jaar had haar man een jaar eerder verloren. Ze had een ´bucket list´ en één van haar wensen was om een lange reis te maken en vrijwilligerswerk te doen. Het werd Peru en ik was daar op dat moment ook. Zij startte op het project tegelijk met een dame van 55 jaar. Het was een test van de vrijwilligersorganisatie om twee wat oudere dames aan het project mee te laten doen. We woonden met een groep vrijwilligers in het ´ Holland House´ in Huaraz, maar deze dames hadden beide een eigen kamer in een nabijgelegen hotel. Dat hotel en ons huis stonden enkele zanderige paadjes verwijderd van het klooster waar we meehielpen. Dit klooster was tevens een opvanghuis voor meisjes die niet meer bij hun ouders konden wonen. Deze jonge kinderen mochten wij begeleiden met hun schoolwerk en allerlei huishoudelijke taken die dagelijks plaatsvonden. Er was gelukkig ook ruimte voor plezier.

Veel plezier had de dame in kwestie niet. Ik herinner me dat ze bij me op bezoek kwam in het ´Holland house´ en in tranen uitbarstte. Het bleek helemaal niet te klikken met die andere vrouw en ze voelde zich er zo ontzettend onzeker door. Ik luisterde naar haar verhaal en vroeg door om te ontdekken wat er nou precies misging tussen die twee. Kun je je voorstellen hoe gek dat was? Ik met mijn 25 jaar die een vrouw van 65 jaar aan het troosten was. Ik voelde me vereerd dat ze mij in vertrouwen nam, maar ik voelde me van binnen ook wel een beetje boos en teleurgesteld ´houd dat gedoe dan nooit een keer op?!´

Verandert dat dan nooit?

Ik realiseerde me op dat moment dat het nooit echt zal veranderen. Dit was voor mij het bewijs dat je je zelfs op je 65e gek kan laten maken door een ander. Dat iemand je zelfs dan nog zo´n rotgevoel kan geven. ´Waarom? Hoe oud zijn jullie nou?´, ging er door me heen.

Er zullen altijd mensen in je omgeving zijn die een vervelend gevoel bij je kunnen losmaken. Ook zullen er altijd mensen zijn met wie je niet door één deur kunt. Gelukkig weet ik inmiddels dat het aan jezelf ligt hoe ver je de emoties laat oplopen. 

Nu zou ik een heel ander gesprek met haar hebben gehad. We hadden samen kunnen kijken naar de verschillen en overeenkomsten. Met welk doel deden ze mee aan het project? Wat waren ieders verwachtingen? Waar stoor je je zo aan bij die ander? Wat zegt dat over jou en wat zegt dat over haar? Met alles wat ik nu weet, zou ik haar veel beter kunnen helpen.

Je hoeft je niet onzeker te laten voelen door een ander en een samenwerking hoeft niet uit de hand te lopen. Wat helpt is dat je jezelf goed kent en dat je trots kunt zijn op wie je bent. Het helpt als je durft te reflecteren op je eigen gedrag en ook leert van het gedrag van een ander. Wat een ander doet daar heb je geen invloed op. Je hebt alleen invloed op je eigen gedachten en handelen.

Ze zou nu 82 jaar zijn. Ik hoop dat ze nog leeft en dat ze ook aan deze periode mooie levenslessen heeft overgehouden. Ik in ieder geval wel.

Voor meer informatie en inspiratie kun je me vinden op Facebook, Instagram en LinkedIn.